bu sabah evden ciktigimda bahar karsiladi beni. sirasiyla dusen uc cemreyi firsat bilmis deniz, salivermis ulaklarini; yapistilar kollarima, illa goturmek istiyorlar beni deniz kiyisina, kulagima dalgalarin sesini fisildiyorlar, burnuma genzime deniz kokusu dolmakta, basimi donduruyor yine istanbul, hem kendimden geciyorum hem kendime geliyorum, cigerlerime oksijen doluyor, beynim kendine geliyor, vucudum dinclesiyor, ic mekanlarin bogucu havasindan ve uyusuklugunda siyriliyorum bir an, kosmak ziplamak ruzgarla dans edip hayati yasamak istegi kavuruyor her hucremi, ozgurluk idi bu kokan, beni canlandiran, bu sabah bogaz beni cagirdi, kahvaltiya bekliyorum sofrada tabagin hazir dedi, caddebostan sahil hadi sabah kosusuna durmak yok giy sporayakkkabilarini hadi hadi diye sabirsizlandi, fenerbahce cimlerini ciceklerini baharla suslenmeye baslayan agaclarini gostermek icin nazlandi, bu sabah istanbulumun kiyilarina vuran her damla yakama yapisti.
- borcum olsun her birinize, boynumun vorcu olsun hem, gelip bir bir alninizdan opeyim, gonlunuzu alayim ins, bu aksam hem de bogazda besiktasta goruselim kapidan bir ugrayayim, h.sonu da acisini cikartalim olur mu?
- olur mu hic? aski ertelemek olur mu?
- olur, bal gibi de olur, ask zamandan ve mekandan bagimsiz, hep genc ve diri kalan bir ruhtur da ondan olur, hadi birak gucenmeyi istanbulum, kendimi bu kurt kapanina hapis etmis olmasaydim elbette ise gelmektense sokaklarinda avarelikleri yegler, omrumu kollarinda gecirirdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder