son gunlerde ne cok da rastladim, "insan" hallerine "biz insan"larin.
dilerdim ki sizlere "insanlik dersleri" anlatip guzel ve etkileyici hikayeler anlatayim.
velakin yasadigim basitce dile geldiginde cikan tablo pek hazin ve oldugu gibi "insan".
ne yapariz gordugumuzde birinin zayifligini? efendim bir kere soru yanlis cunku rastlantisal olarak gorme degildir, evvela yakalariz civarimizdakilerin zayif noktalarini. sonra ustune gitmeden, iyice hirpalamadan birakmayiz, yine cok hafiflettim, elimize gecince boyle firsat amansizca vururuz, "cani ciksin"dir ve insaf sozlukte unutlmus tozlu bir kelime. anlamak empati kurmak, yureklendirmek, neden bahsettiginiz anlayamadim :) dusen vurulur iste kurali budur zayif ezilir, guzluye yaklasilmaz. iyi niyet, durustluk ola ki en yakininza eger aciga cikariyorsa zayifliginizi, eger yaranin ustundeki ortuyu kaldiriyorsa, sansiniz yok, desilir o yara amansizca, hic kapanmamasi hatrina.
aman insaniz, iste huyumuz batsin, buyuz biz, ille de boyle yapariz. hic uzulup aglamayain, yakinip durmayin. cok hosunuza gitmezse basip gidin. bu benim teknigim bazen eve 12 saat ugramiyorum, ozlemek guzeldir. ve cirkinlik dogal. hepimiz biraz cirkiniz, bir parca yanlis hepimiz de var. ne olmus bu seferlikte o insafsizca yargilamis olsun, yabanci degil ki. hos gormek de guzeldir ve hepimiz biraz guzeliz. oylese hayat devam ediyor...
18 Ağustos 2009 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder