korkusuzca sevmek hayati ve her seyi. ellerim titremeden, urkmeden, korkmadan dolu dizgin gitmek. ne kadar da ozgurum ne kadar da tasasiz. ezip gecmek, yuruyup gitmek, esip ucmak. ayaklarim yere basmiyor. mutlu muyum? doyasiya...
eksik olan ne? onca seneden sonra... ozguvenin tavan yaptigi su gunlerde eksik olan heyecan! kim titretebilir yuregi mi? elleri mi? dizlerimi? sesi mi? tekrar suursuzca ve sonsuzca sik olabilir miyim? askimdan korkarcasina?
kimse carptirmaya yetmiyor kalbimi. aradi mi merak dahi etmiyor. gorusemiyormusuz umrumda degil.
sonra kimseye sozum yok! cekip gidebiliyorum, her an her yere. ozgurum kus gibi, hep gocen hic konmayan...
mutluyum hayatii seviyorum korkusuzca sadece hayati ve icinden hic kimseye tutulmadan oylesine, olesiye...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder