25 Ocak 2009 Pazar

Arsız Geceler

Rüyalar kovalıyor uykularımı
Yıldızların parlak aydınlığında
Nefes alan bir ölü gibi bedenim
Gecenin ıssız karanlığında

Ellerinden tutardım, dolaşırdık
Küçücüktü elleri
Kahküllü kumral saçları
Yemyeşil bakardı gözleri

İz bırakıyor hep gidenler
Ardında çizik dolu yürekler
Yollar uzun, bitimiyor
İçim daralıyor
Sabah oluyor
Mehmet Mirkelam

Hiç yorum yok: