Rüyalar kovalıyor uykularımı
Yıldızların parlak aydınlığında
Nefes alan bir ölü gibi bedenim
Gecenin ıssız karanlığında
Ellerinden tutardım, dolaşırdık
Küçücüktü elleri
Kahküllü kumral saçları
Yemyeşil bakardı gözleri
İz bırakıyor hep gidenler
Ardında çizik dolu yürekler
Yollar uzun, bitimiyor
İçim daralıyor
Sabah oluyor
Mehmet Mirkelam
25 Ocak 2009 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder