sahip

neye sahibiz bu dunyada? nelere?
ilk nedir aklimiza gelen?
aklimiza ik gelen tapulu veya ruhsatli olanlar olsa gerek. bir ev, bir araba...
bazilari icin daha cok kendilerini tanimladiklari uzun vadeli sureclerdir one cikan. iyi bir is, iyi bir kariyer...
veya hayatta en onem verdiklerimiz. bir es, iki cocuk...
kimisinin bir dikili agaci yoktur, kimisinin ise vardir bir limon agaci, bir de ceviz...
bazilarimizin listesi daha da bir uzundur. bir yazlik, bir ciftlik, arsalar, yatlar, atlar, katlar...
eger bir colaga sorsaniz muhtemel der saglam bir kolum var, bir kor sevinir duyan kulaklarim var, hasta derdime derman var diye sukreder. gurbetteki ozlem duydugu bir vatana sahip diye mutlu olur.

peki gercekten neye sahibiz.
nedir sahip olmak?
uzatmaya ne gerek var, basit cevabi atalarimizin: cebi yok kefenin...
hem hangisinin garantisi var, sigortalamadigimiz bir sey yok gerci, hayat sigortamiz bile var, hangi sigorta verir kaybedileni ayni ile. ufacik bir kandirmaca degil mi, minik bir avuntu aslinda.
iki gozumuz var oyle mi, peki yarin da olacaginin garantisi?
madem sahibi oldugumuz vehmine kapiliyoruz, o zaman ne zaman kullanip ne zaman kullanmayacagimiza neden karar veremeyelim?
evet aslinda sahip oldugumuz her sey, hatta kendi vucudumuz bile bir emanet bize.
oyle ise isimiz daha zor, kendi mulkumuz olmadigina gore bize verilen emanetlere daha titiz bakmali, daha cok kiymetlerini bilmeli ve bizden geri alinacaklari gune kadar ustumuze dusen gorevi hakkiyla yerine getirmeliyiz.

ard arda hayat arkadasini ve tek ogulunu yitiren bir bayanin hayat uzerine dusuncelerinden esinlenerek yazilmis bir iki satir.

hatalar mazur gorule...