ne de guzel bir duygu!
ucmayi severim oldum olasi. son ucusum da cok zevkliydi.
henuz pilot koltuguna oturma zevkine erisemedim. olsun thy'nin yolcusu olmakta guzel.
[burada koseli bir parantez acmak ve sevgili havayolumuzun her daim meshur "huysuz" ve ustelik "tatli" dahi olma cabasinda olmayan yer ve hava personelinin suratsizligina veya sirke satan suratlarina ragmen ucmak guzel diyerek, ici basinc dolu bir teneke icinde ayaklarimin yerden kesilmesinin bana verdigi essiz mutlulugun cokluguna dikkat cekmek isterim.]
ucakta yerim pek tabii ki cam kenari, bu sefer gidis de donus de aydinlik saatlere ve guzel bir havaya denk geldigi icin bol bol beyaz bulutlari ve onlari arasindan kus bakisi manzarayi izleme firsatim oldu. ama ne keyif!
o sekilden sekile girmis pofuduk bulut kumecikleri okyanus uzerinde sonsuz adet beyaz pammu adaciklarini andiricasina ufuga dogru uzanmaktaydilar. kimi zaman ararlarindan, cogu kez ustlerinden gecerek girdikleri degisik bicimleri izlemenin keyifne doyum yok.
mavi gokyuzu ne kadar huzur vermekte insana.
peki ya yogun hava trafigine ne demeli? cesitli boylarda ucaklarin farli irtifalarda altinizdan gecislerine rastlamak heyecan verici.
ucmali ve bir gun pilot olarak bu keyfi tadmali !
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder