"altin beyinli adam"

yazmayacagim cunku cok yaniyor canim eger yazarsam simdi iyi bir sey olmayacak. neden? bilmem ki. hep bos hep bos. bazen hirsimdan korkuyorum. aslinda basarma hirsindan cok bosta olma korkusu bu. zamani bos gecirme korkusu. is yerinde oldurdugumuz zaman artik kanima dokunuyor. bir yol bir cikis yok. sattik evet sattik beynimizi. calistirmama uretmeme karsiliginda kazaniyoruz gecimimizi. bu duzene ayak uydurmak adina surunmeye razi olmak. oysa daha cok uretmek hayata daha cok anlam katmak istemez miydim? sorumluluklarim bileklerime oyle agir prangalar vurmus ki. aman ne diyorum ben, ne sorumlulugum var? komik oluyorum kuslar gibi ozgurken kapisi acik bir kafeste oturuyorum, nasil aciklayayim bunu size, peki kendime. hem sonra... sus artik tek yapabildigim cabalamak. nasil ve niyesini sorgulayacak takatim kalmadi. bugun neseli genc bir insan gordum, gozleri parlayark ve gulerek konusuyordu, kendimden korktum, hayata nese ve cosku ile bakmayali ne cok olmus. durgun, bitkin, yorgun bir beden ve bir ruh daha cok erken. daha dunyayi gezecek ve gorecektin, vatanini karis karis, istanbulunu kepce kepce. yaptigin her gun trafikte saatler oldurmek, bogazin manzarasina bakmayi cok goruyorsun kendine. herkesten kurtulsam dahi bir gun kendimden kurtulamam ki :) beni birakin benii birakin beni birakin bu caddelerde yikilan eski meyhanelerde... cogu kez koridorlarda yere comelmis hungur hungur aglarken dusunurum kendimi. ucsuz bucaksiz dep derin koridorlar, duvarlarin siviasi dokulmus. oysa ne mutlu bir hayatim var, hersyeim tastamam, nasil sevincli olmaliyim. belki tek basit derdim paylasamamak, cok derinlere done done inen o daracik merdivenlerin sonundaki mahzenin kapisini kimseye acmadan, yukardan kimseyi cagirmadan, oylece o terk edilmis evin mahzenine inip kendimle konusmalara dalmam belki de beni zorlayan. belki tek aradigim bir dost dertlesebilecegim ama sevgilim dost hayatta bir tanedir, unuttun mu :) affet beni dostum her insan gibi nankorce davrandigim icin ama ben de sonuc itibariyle basit bir insanim. bir meczupla aramizdaki kildan ince siniri gorup urkmus, sirin akilin sagligina duaci bir garip insan. beni hosgor...