safak'in otobiyografik romani siyah sut'u bu sabah bitirdim. onca bunalim ve depresyonu okuduktan sonra neden bilinmez icimde bir ferahlik bir sevinc dalgasi, acaba kitabin sonunda elif safak'in depresyondan siyrilmasinin sevincine mi ortak olmaktaydim, yoksa yasadigim hayatin guzelligini mukayesli olarak daha cok idrak etmenin mustusu muydu? cozemedim. oh ne rahat bir hayat ne cocuk derdi ne es, kafam cidden cok rahat, tek derdim kendime is cikarmak. bu kadar ozgur ve mutlu olmak pek ele gecilir bir firsat olmasa gerek. e bu saatten sonra evlenmemi bekleyenler sasiyorum. yo yo "tek tabanca" edebiyati yapacak degilim zaten gecenlerde yaptigim su eften puften testin sonucuna gore ben bir hayvan olsaymisim “kurt” olurmusum gercegi ile yuzlestim... derin bakisli, agir kendinden emin tek ama ayni zamanda bir toplulugun parcasi, “kurt” gibi bir ben :)