hani hayal hep gercekten daha yakindir ya insana, daha cekici, daha sevimli, daha kisiye ait olmasindan herhalde, hayaller hakkinda dusunmekte konusmakta daha guzel.
hadi bir hayalin kuyrugundan tutup bir ucurtma yapalim ve havalanalim :)
isterdim ki universiteye yeniden baslayayim, birinci siniftan o ilk heyecanla ve felsefe okuyayim !!
bir sorunun pesinden kosmak: kimim ben?
kendimi arayarak adim adim gezmek, diyar diyar...
sonra illa ki derinlemesine sormak ben kimim, peki ya neyim?
mesela ben ne kadar japonum?
gidip japonyada kendimi aramak
sonra aynalarda
sokaktaki topal kedide
mahallenin delisinde
ekmegin uzerindeki susamda
sivadaki catlakta
kurumus yaprakta
esen ruzgarda
mezar taslarinda
vapurun isinde
volkandan puskuren lavda
kaldirim tasinda
savasta vurulan sivilin yarasinda
okyanustaki balik surusunde
domatesin kirmizisinda
petrol kuyusunda
zeytinyagli yaprak sarmasinin kus uzumunde
picasso'nun guernica'sinda
gazetenin mansetinde
firtinadaki gok gurultusunde
fabrika iscisinin elindeki nasirda
colun sicaginda
futbol sahasindaki cimende
ugur boceginin beneklerinde
kucuk bir cocukta
elmadaki kurtta
dagdaki kurtta
cobanin kuzusunda
kuzunun tuyunde
tuyun bitinde
eninde sonunda...
musadenizle hayatin icinde ve disinda her yerde ve her anda kendimi aramak, aramak ve bulmak istiyorum.
kendimi bulmadan nasil yasayabilirim ki hayati :)
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder